"Nie bój sie śmierci ,jest częścią Twojego życia" One Shot+ ważna notka

No tak jest to one shot pisany dawno zresztą dowiecie się czemu go umieszczam na końcu. Utworzyłam coś takiego jak "Zapytaj bohatera" więc jak macie jakieś pytania to piszcie :)
Magic Rose
***
Występują:

Martina

Mercedes

Ruggero

Candelaria

Lodovica

Nicolas

Samuel

Jorge

---

Mercedes ma 24 lata. Jest szczupłą i piękną blondynką. Dobrze zna się na modzie. Rano wstała jak zwykle koło 6. Ubrała się i rozczesała włosy. Wzięła do rąk prostowniczkę i wyprostowała włosy. Nałożyła na twarz fluid i mocno pomalowała usta. Rzęsy podkręciła czarnym tuszem. Ubrała na siebie żółtą sukienkę z falbaną i pastelowe buty. Zabrała torebkę wiszącą w holu i ubrała czarny płaszcz. Wyszła do pracy. Szła długo rozglądając się nerwowo wokół. Miała wrażenie ,że ktoś ją obserwuje. Szybkim krokiem weszła do budynku w ,którym miała rozpocząć swoją pracę. Wytarła buty i odłożyła płaszcz. Otworzyła swoje drzwi do gabinetu i usiadła przy biurku. Od razu zadzwoniła do swojej przyjaciółki.

-Hej Cande.

-Cześć kochana co tam ?

-Mam pewien problem... Czuję ,że ktoś mnie obserwuje. Boje sie ,ale okej mniej więcej mam wszystko pod kontrolą informuje tylko jakby znaleźli trupa.

-Weź nawet nie żartuj. Dzwonie po gliny.

-Nie... Proszę. Pamiętasz tego policjanta Blanco ?

-No. Ciacho z niego. Mrau.

-Proszę Cie. Dobra mniejsza. Mam prośbę weź go zawiadom ,że potrzebuję jego pomocy. W końcu ma okazje się odwdzięczyć.

-Mechi czy ja o czymś nie wiem ?-Zapytała śmiejąc się.

-Nie przesadzasz ? Nie mój typ.

-Ok spoko już do niego dzwonie. Bay. Nie daj sie zabić ok ?

-Spróbuję. Pa.

Odłożyłam telefon i wyjęłam z szuflady pistolet. Przypięłam go sobie do stanika i z powrotem zapięłam kieckę. Usiadłam na kanapie i w spokoju czekałam na mojego pierwszego pacjenta. Nagle drzwi się lekko uchyliły ,a ja wyciągnęłam nerwowo pistolet i wymierzyłam w drzwi. Szpara coraz bardziej się zwiększała. W końcu zobaczyłam  Jorge . Miałam ochotę go zabić.

-Mogłeś zginąć.-Mruknęłam opadając na kanapę.

-Słodka jesteś jak się denerwujesz.-Uśmiechnął się.

-Dobra, dobra  nie miałeś pieprzyć głupot ,miałeś mi pomóc.

-Zamieniam się w słuch.

-Od rana czuję ,że ktoś mnie obserwuje. Potrzebuję pomocy sama sobie nie dam rady. Wiesz dobrze ,że ja nigdy się nie mylę.

-Oj tak.-Powiedział wodząc spojrzeniem po jej ciele.-Boisz się ?

"Nie no ten człowiek nie może odpuścić nie ?!"-Pomyślała Mercedes.

-Nie kur** chyba mnie znasz nie ?

-To po co mnie wzywałaś ?

-Bo nie chce zostać znaleziona martwa ?

-Na pewno ?

-Blanco nie przeginaj nadal potrafię strzelać.

-Haha. Nic się nie zmieniłaś.

Podszedł do niej i spojrzał w jej oczy. Miał ochotę na coś więcej niż tylko patrzenie ,ale przerwało im pukanie do drzwi.

-Wejdź.-Krzyknęła Mechi.

-Dzień dobry.-Rozległ się dźwięk gdy do pokoju weszła brunetka.

-Witaj Martina jak się dzisiaj czujesz ?

-Tak jak co dzień.-Powiedziała obojętnie Tini.

Rzuciła na kanapę torebkę i sama na niej usiadła. Dopiero po ,krótkim czasie zorientowała się ,że w pomieszczeniu jest także Jorge.

-Co on tu robi ?

-Spokojnie to mój przyjaciel.

-Yhym.

-Pokaż ręce.-Rozkazała Mercedes brunetce.

Ona posłusznie podwinęła rękawy i pokazała swoje gojące się blizny.

-Pięknie. Widzę ,że sobie radzisz tak ?

-Można tak powiedzieć.

-Co się stało ?

-Po za gwałtem i tym ,że chłopak mnie uderzył to nic.-Uśmiechnęła się sarkastycznie.

Jorge już miał podejść ,ale Mercedes spiorunowała go spojrzeniem.

-Wiem ,że ciężko Ci mówić o tych zdarzeniach ,ale uwierz mi będzie Ci lepiej gdy się wygadasz.

-Tak ,wiem to ,ale nie dam rady dopóki ten koleś tu jest.

Mechi popatrzyła z czułością na Blanco ,a potem rzekła:

-Jorgi idź na balkon rozejrzyj się muszę mieć trochę prywatności.

Jorge wstał i z niewyraźną miną wyszedł na zewnątrz.

Martina opowiedziała wszystko od początku do końca. Nie obyło się bez łkania i poprawiania makijażu.

-Nie mam już po co żyć. Codziennie rano patrzę z obrzydzeniem w lustro. Nienawidzę siebie.

-Tinuś... Jesteś młoda i piękna. ja wiem to jest trudne ,ale musisz być silna dasz radę jestem przy tobie. Na samym początku zgłosisz gwałt na policję. Będzie po tym lepiej. Będziesz czuła się bezpieczniej.

Martina nie przeczyła więc Mechi ciągnęła dalej:

-Jorge... Ten chłopak ,który wyszedł na zewnątrz jest policjantem. Spokojnie to mój kolega. Nie denerwuj się.

Nagle Jorge wpadł do środka i zasłonił wszystkie rolety.

-Tam jest snajper.-Rzucił szybko.-Chowajcie się tam.-Wskazał na miejsce pełne moich papierów.

Ani Mercedes ,ani Martina nie ruszyły się z miejsca.

-Miałeś mi nie przerywać.-Skarciła Jorge Mechi.

-Człowieku tam jest gościu ,który chce Cię zabić!

-Dawaj spluwę.-Powiedziałam.

-Nie dam Ci jej!

Mercedes podeszła do niego i zabrała mu pistolet ,który był przyczepiony do jego biodra. Stanęła przy onie otworzyła je lekko i wycelowała. Oddała jeden strzał. Wiedziała ,że trafiła. Weszła do środka odsłoniła rolety i dodała:

-Na czym skończyłyśmy ?

Martina uśmiechnęła się i zaczęły całą sesje od nowa.  Kiedy skończyły Tini wyszła z gabinetu.

-Ty jesteś nie normalna.-Powiedział Blanco.-Wiesz jakie to było niebezpieczeństwo ?!

-Oj Jorge nie przesadzaj ,nie jest tak źle. Gościu nie żyję ,a ty nic nie powiesz o mnie policji.

-Kto powiedział ,że nie powiem ?

Mercedes podeszła do niego i wpiła się w jego usta.

-Dziękuję-Szepnęła.

*Cztery godziny później*

Mercedes skończyła pracę i zamknęła wszystkie drzwi. Wyszła na świeże powietrze. Szła przed siebie. Wolno stawiając kroki. Gdy byłam już przy swoim mieszkaniu podeszłam do skrzynki na listy i wyjęłam pocztę. Otworzyłam drzwi i weszłam do salonu. Usiadłam na kanapie. Wzięłam do ręki pocztę i zaczęłam ją przeglądać. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to była duża koperta z napisem "Serial". Otworzyłam ją i błądziłam wzrokiem po papierze.

"Droga Mercedes!

Mamy dla Ciebie bardzo interesującą propozycję.

 Chcielibyśmy ,żebyś zagrała w naszym najnowszym serialu "Violetta".

 Opowiada on o dziewczynie ,której mama umarła,

pozostawiając po sobie tylko pamiętnik i ojca.

 Dziewczyna ma ogromny talent ,ale do rzeczy ,czy chciałabyś zagrać jej rywalkę ?

Nazywałabyś sie Ludmiła Ferro.

Tyle możemy Ci na razie zdradzić.

Jeżeli chcesz grać rolę Ludmiły Ferro proszę zadzwoń pod numer 690046678.

Pozdrawiamy twórcy serialu Violetta!"

Mechi natychmiast zadzwoniła pod wyznaczony numer i przyjęła ofertę o pracę. Na następny dzień Mercedes ubrała na siebie białą sukienkę z różową wstążką. Wyszła z domu i poszła na plan filmowy. Tam zobaczyła wiele nowych twarzy ,ale wśród nich znalazła parę osób ,które znała. Zobaczyła tam Candelarie.

Szybko do niej podbiegła i rzuciła się na nią od tyłu.

-Canduś!

-Aaaaaa! Mechi ?! To ty ???

-Taaaaaak!

-OMG! Co ty tu robisz ?

-Gram!

-Wow ja też!

-Witajcie wszyscy. Widzę,że nie możecie się doczekać kiedy dostaniecie swoje scenariusze. Teraz przeczytam kto zagra jakaś postać.

-Martina-Violetta.

Za każdym razem gdy Mercedes slyszała jakieś imię rozglądała się po sali ,żeby dostrzec ,kto jest daną osobą.

-Mercedes-Ludmila

-Ruggero-Federico

-Jorge-Leon

-Candelaria-Camila

-Lodovica-Franceska

-Nicolas-Andres

-Samuel-Broadway

-Na razie jest tylko tyle osób ,ale będzie ich więcej. Codziennie szukamy odpowiednich ludzi do tego serialu.

Mercedes podeszła do obcego chłopaka ,który stał sam opierając się o ścianę.

-Hej.-Uśmiechnęła się Mechi

-Cześć.

Ruggero spuścił wzrok i wlepił go w podłogę.

-Jak się nazywasz ?

-Ruggero.

-Mercedes.

-Ładne imię.

-Dziękuję.

-Nie ma za co.

Nastała denerwująca cisza.

-Śmieszne włosy.-Powiedziała Mechi czochrając jego grzywkę.

On tylko na nią spojrzał i uśmiechnął się. Mercedes wzięła karteczkę i długopis. Napisała na niej swój numer telefonu i wsadziła chłopakowi do kieszeni.

-Zadzwoń kiedyś.

-Zadzwonię.

Mercedes podeszła do Candelari i wzięła ją za rękę.

-Chodź do mnie.

-Spox.

Szły szybkim krokiem potykając się po drodze o różne gałęzie.

-Kto to był ?-Zapytała przerywając ciszę Cande.

-Ale kto ?

-No ten chłopak.

-Ah on. Kolega.

-Tylko kolega ?

-Nie znam go nawet.

-Jak byłaś w Londynie to nie musiałaś znać Jorge ,żeby się z nim przespać.-Zaśmiała się Cande.

-Nie przeginaj . Po za tym byłam wtedy pijana.

-Tak opowiadałaś ,ale czy to była prawda ?

-Haha bardzo śmieszne.

-O widzisz śmiejesz się.

Dziewczyny weszły do domu i włączyły telewizor. Oglądały jakieś seriale. Nic ciekawego. Po niedługim czasie do Mechi zadzwonił telefon.

-Halo ?

-Cześć tu Ruggero.. Miałem zadzwonić.

-Oh tak. Cześć.

-Masz ochotę gdzieś wyskoczyć ?

-Tak bardzo chętnie.

-Wpadnę koło siódmej.

-Oki czekam.

Odłożyła słuchawkę i zaczęła wstawać z kanapy.

-Kto dzwonił ?

-Rugi.

-Znowu on ? Czego chciał ?

-Umówić się.

-Na randkę ?!

-Nie no coś ty...

-Haha dobra szykuj się. Pamiętaj tylko ,żeby nie było tak jak z tym gliną...-Zaśmiała się Cande.

-Bardzo śmieszne..

Marcedes poszła na górę i się ubrała oraz pomalowała.Czarna sukienka idealnie pokazywała jej szczupłe,długie nogi i chudy brzuch. Oczy pomalowała na ciemny kolor. Zeszła na dół i pokazała się swojej przyjaciółce.

-Nono laska.

-Dzięki.-Uśmiechnęła się lekko Mercedes.

-Dobra młoda ja już spadam.

-Bay.

Candelaria bardzo często używała słowa "młoda" gdy mówiła o Mechi. Nikt nie wiedział czemu tę tajemnicę znały tylko one. Mechi poprawiła włosy i podeszła do drzwi ,oczekując w nich Ruggi'ego. W końcu chłopak podszedł do drzwi i zadzwonił dzwonkiem. Mercedes objęła uściskiem klamkę i nacisnęła ją ,tym samym otwierając drzwi. Wyszła na zewnątrz zamykając mieszkanie.

-Cześć. Ładnie wyglądasz.-Powiedział z uśmiechem chłopak.

-Dziękuję.

Ruggero pocałował  Mercedes w dłoń. Wziął jej rękę i prowadził w stronę restauracji. Merchi w tym momencie poczuła coś czego nigdy przy nikim nie czuła. Ścisnął jej się żołądek ,a serce zaczęło szybciej bić. Od samego początku widziała we Włochu coś niesamowitego. Codziennie ją zaskakiwał. Na jednym spotkaniu się nie skończyło. Były kolejne. W końcu oboje się w sobie zakochali. Jednak żadne z nich tego nie chciało... Oboje się do tego nie przyznawali.Bali się... Nie chcieli stracić przyjaźni. Pewnego dnia na planie filmowym scenarzysta dał im scenariusz ,którego mięli nauczyć się na za tydzień. Była tam pewna scena ,która zaważyła na ich całym życiu. Mechi cały scenariusz przestudiowała i w pewnym momencie przestało jej bić serce.. Po prostu się zatrzymało na parę minut. Wzięła kartki i podeszła do Włocha ,który własnie jadł obiad. Usiadła na przeciwko niego. Wpatrywała się w twarz przyjaciela. Później on spojrzał w jej tęczówki ,w których mógł się rozpłynąć. Penetrował je całe. Szukał w nich powodu jej smutku. Nie był jednak w stanie go znaleźć. Zamknęły się na światło dzienne. Nie chciała by ktokolwiek wiedział czego się tak boi. Wolała zachować to dla siebie i ukryć na samym dnie serca. Bała się spojrzeć w oczy brunetowi. Wiedziała ,że gdy to zrobi zdradzi siebie. On już będzie wszystko wiedział. Wstała z krzesła i wyszła do domu. Ruggero nadal zastanawiał się czemu jego przyjaciółka tak się zachowuje.  Jedna rzecz, jeden moment może zniszczyć całe życie człowieka ,albo je naprawić. Wziął do ręki scenariusz i zaczął go czytać. Jednak w pewnym momencie zobaczył coś co zaważyło na ich losie.

"-Federico! Zrozum mnie ja mam tego dość cały czas mnie olewasz ,a podobno się przyjaźnimy..Dobrze wiesz ,że nie potrafię ufać jak ktoś mnie zrani.

-Przepraszam. Ostatnio miałem mało czasu. Wszystko przez te święta.

-Kiedyś dla mnie miałeś czas.

-Ludmi. Proszę wybacz mi.

-Nie wiem czy potrafię.

Federico podchodzi do niej i ją całuję."

Ten kto pisał ten scenariusz nie miał pojęcia jak bardzo może zranić osoby ,które muszą to grać ,ale skąd mógł wiedzieć skoro żadne z nich nie okazywało swoich uczuć ? W tym właśnie momencie Ruggi zdał sobie sprawę ,że kocham Mercedes. Tyle lat znajomości, tyle szczerych rozmów, tyle zwierzeń, tyle śmiechu i tyle łez. Niby nic ,a jednak coś. Coś się między nimi stało przez te lata. Coś czego żadne z nich nie rozumiało. Miłość potrafi zmienić człowieka. Może zmienić go w potwora ,albo sprawić ,że stanie się bardziej ufny otoczeniu. Każdy dzień ,każda chwila zmieniała ich życie powoli ,ale jednak. Każde spotkanie ,każdy dotyk ,nieśmiałe spojrzenie budziło nadzieję. Starali się zapomnieć udawać ,że nic się nie stało.

*tydzień później*

Mercedes po raz kolejny wcieliła się w rolę Ludmiły ,a Ruggero w Federico. Weszli na plan filmowy w ogóle nie odzywając się do siebie.

-Mercedes i Ruggero proszoni są na plan.

Mechi zbladła ,ale wykonała polecenie. Odegrali całą scenę aż do pocałunku. W tym momencie wszystko się skomplikowało. Ruggero podszedł do niej. Zamknął oczy i wpił się w jej usta.  Pocałunek nie trwał długo ,ale był magiczny. Oboje czuli jakby ich języki wiły się w wspólnym tańcu. Jednak ta chwila nie trwała długo. W końcu się od siebie oderwali. Patrzyli na siebie dłuższą chwilę aż reżyser krzyknął "cięcie".Wtedy Mechi oddaliła się od Ruggi'ego. Nie rozmawiali o zaistniałej sytuacji ,a ich rozmowy przypominały raczej wyrywki z dialogu.

-Hej.

-Em cześć.

-Co tam ?

-Ym. Em. Yh. Om.

-Aha.

-No to pa.

-Co ? A no tak pa.

Od czasu tego zdarzenia żadne z nich nie było normalne. Dokładnie rok później Martina ,kuzynka Ruggero postanowiła z nim o tym porozmawiać.

-Rugi co się stało między tobą ,a Mechi ?

-Nic takiego.

-Nie wcale ,od czasu.. czekaj.. czy ty przypadkiem się w niej nie zakochałeś ?

-Nie no co ty.

-Przestań kłamać za dobrze Cię znam.

-Nie kłamię.

-Ruggi!

-No dobra. I co Ci to da ?

-Zachowujecie się jak dzieci.

-Proszę Cię to nie twój interes.

-Masz do niej iść i z nią pogadać. Chcesz ją stracić ?

-Nie.

-No więc idź ,weź mój samochód.

Ruggero pojechał do domu Mercedes. Zapukał do drzwi i czekał aż otworzy.

-Hej. Co ty tu robisz.

On nic nie mówił podszedł do niej i wpił się w jej usta. Pocałunek nie trwał długo ,ale dawał dużo do zrozumienia.

-Kocham Cię...

-Ja Ciebie też.

Pewnie wiele osób chciałaby żeby miłość nie bolała ,ale to nie możliwe... Miłość zawsze boli.

Pięćdziesiąt lat później Mercedes przeszła na emeryturę ,a Ruggero... on umarł pozostawiając w jej sercu pustkę ,jednak przed swoją śmiercią powiedział coś co napawało ją nadzieją....

"Zobaczymy się wkrótce słonko".. 

----

Jest to One Shot ,który napisałam pół roku temu. Chciałam go dać na jakiś konkurs ,ale on się chyba nie rozstrzygnął `czy coś nwm. W każdym razie napisałam go dawno ,ale postanowiłam dodać ponieważ chciałam stwierdzić czy mój styl pisania się zmienił i nad czym muszę jeszcze popracować :)

--

Miłego czytania pysiaki <3